hep göge bakan Kosovali
çocuk
hüznü kusanip ölmeden önce en son annesini görmüstü düsünde basini gögsüne gömmüstü annesi oksadi günesin unutulmus yüzünü biz hep böyle mi ölecegiz anne tarihe sahitlik etmek için ensemizde bir mermi
kafamizda üç delik tuna aglar bacim aglar tarar acimasizca namlular bir menzilimiz yok varacak
gökte melekler aglar bana yakin kavgalar var mi bilmem dogacak safaga kadar kan kustum geceleri tuna ey tuna
gün vuracak mi serin sularina bu zulümlerden kaçinci kaçisim iste mazlum iste aci biziz öldügümüz yere sevdalar birakiriz iyi ama biz hep böyle mi ölecegiz anne tarihe sahitlik etmek için anne içimde seni sevmenin binbir telasi göçüp giden kuslarin sesini duyuyormusun kanatlarinda gözlerim vardi delipte geçmek için gökyüzünü
bu bizim kiyametimiz anne savur eteginden beni bir daha savur bizim böyle ölüsümüze aglar gözlerin tam gülecekken anne acisiz masal söyleyen dudaklarin susup kaldi apansiz öldürdüler çocuklari elinde oyuncaklariyla cinnet gecelerine girdi kosova tecavüz günlerine eklenen
sen zalim sen vahsi bir sirpsin aslinda... Bünyamin Dogruer |
Hazirlayan: Musa Dogan